به گزارش شهرآرانیوز؛ ایران، سرزمین دلدادگی به امامرضا (ع) است؛ جاییکه قلب ایرانیان با حرم این امام رئوف پیوند خورده است و برکت زندگیشان را از این آستان مقدس میجویند. در گفتوگو با حجتالاسلاموالمسلمین صاحبقرانی، مدیر کل محترم سازمان تبلیغات اسلامی از شاهد بودن امام بر اعمال ما، وظایف مضاعف مشهدیها در خدمت به زائران و رابطه دوسویه با حضرت سخن میگوییم؛ رابطهای که نهتنها در حرم، بلکه در تمام لحظات زندگیمان جریان دارد و ما را به پیروی از دستورات امام دعوت میکند.
وقتی میخواهیم وارد حرم بشویم، اذن دخول میخوانیم و میگوییم: أَعْلَمُ أَنَّ رَسُولَکَ وَ خُلَفَاءَکَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ أَحْیَاءٌ؛ میدانم که رسولت و جانشینانت (درود بر آنان باد) همواره زندهاند و نزد تو روزی داده میشوند. محل ایستادنم را میبینند و سخنم را میشنوند و به سلامم پاسخ میدهند.
شهادت میدهیم که امام شاهد بر اعمال ماست، اما نکته مهم این است که این شاهدبودن امامرضا (ع) بر اعمال ما فقط اختصاص به حرم مطهر ندارد و او در همه حال شاهد بر اعمال ماست؛ بنابراین باید سعی کنیم که با اعمالمان امامرضا (ع) را آزار ندهیم؛ البته اهمیت این موضوع برای مجاوران و همسایههای امامرضا (ع) بیشتر است.
موسیبنسیار میگوید: من با حضرت رضا (ع) (در مسیر خراسان) همسفر بودم. همین که به دیوارهای شهر طوس نزدیک شدیم، صدای شیون و نالهای را شنیدم. دنبال صدا رفتم که به جنازهای برخوردم.
در همین حال دیدم مولایم علیبنموسیالرضا (ع) از مرکب خویش پیاده شدند و خود را به آن جنازه رساندند... و به من فرمودند «ای موسی بن سیار! هر که مشایعت کند جنازه دوستی از دوستان ما را، گناهانش پاک میشود، همانند روزی که از مادر متولد شده است.» همین که جنازه را نزدیک قبر بر زمین نهادند، مشاهده کردم که امام (ع) به طرف مردم راه افتادند و مردم را کنار زدند تا خود را به جنازه رساندند؛ دست مبارک و ملکوتی خود را بر سینه او نهادند و فرمودند «تو را به بهشت مژده باد؛ بعد از این دیگر وحشت و ترسی برای تو نیست!»
عرض کردم «فدایت شوم؛ آیا شما این مرده را میشناسید، درحالیکه تاکنون از این سرزمین گذر نکردهاید؟» امام (ع) فرمودند «ای موسی! آیا نمیدانی که اعمال و رفتار شیعیان ما در صبح و شام بر ما امامان عرضه میشود؟ اگر تقصیری در رفتار آنها دیدیم، از خداوند میخواهیم که از سر تقصیر ایشان در گذرد و اگر کار خوب از آنها مشاهده کردیم، از خداوند میخواهیم که به آنها جزای خیر دهد و خدا را سپاس میگوییم.»
حال ما حال آن زائری است که هیچگاه امامرضا (ع) را ندیده است، اما آرزو دارد که حضرت بر بالین او حاضر شوند و بهشت را به او مژده بدهند.
شکر این نعمت بزرگ در کشور ما وظایفی را بهعهده ما میگذارد، اینکه از این فرصتها استفاده کنیم و معرفت خودمان نسبتبه حضرت را افزایش دهیم و در گام بعد، دنبال معرفی امام رضا (ع) به دیگران و نسل جدید باشیم، اما با تمام وجود معتقدیم که رونق این شهر به برکت وجود امامرضاست و این وظیفه مضاعفی را بر دوش ما مشهدیها میگذارد و آن وظیفه در این روزها به اوج خود میرسد که در تکریم و خدمترسانی به زائران و مشتاقان حضرت کم نگذاریم و شرافت و قدرشناسی خودمان را در این عرصه به اثبات برسانیم.
قصه زیارت امامرضا (ع) برای ما ایرانیها و بالاخص ما مشهدیها قصه خاصی است. همه امور مهم خودمان را به این حرم و این آقا گره میزنیم؛ چون معتقدیم این حرم قطعهای از بهشت است و گرهخوردن کارهای ما با او، برکت و رحمت را به زندگی ما میآورد.
رهبر معظم انقلاب سالهاست که سال نو را در حرم آقا آغاز کرده و مهمترین دستورات سال را آنجا صادر میکنند؛ این کار به این دلیل است که ما برکت سفره خود را از امامرضا (ع) میدانیم. جملات معروفی هم از امامین انقلاب وجود دارد که مرکزیت این کشور و قلب تپنده کشور را این آستان مقدس میدانند.
مردم نیز علاوهبر آغاز سال، سعی میکنند بهترین اوقات خود را در این حرم باشند یا لااقل دلشان را به امامرضا (ع) پیوند میزنند، مثل شبهای قدر، یا آغاز پیوند ازدواج؛ یا اینکه سالیان دورتر، رزمندهها قبل از اعزام به جبهه به حرم امامرضا (ع) میآمدند و اینجا برای پیروزی بر دشمن مدد میگرفتند. در یک کلمه، دل ما ایرانیها با هر گرایشی در این فضای مقدس تپش پیدا میکند و اینجا ایران امام رضاست.
نکته نهایی این است که اینطور نباشد که هر وقت به حرم امامرضا (ع) میرویم، سرشار از درخواستها و حاجتها از حضرت باشیم، اما دستورات و خواستههای امامرضا (ع) از شیعیان را فراموش کنیم. این رابطه باید دوطرفه باشد.
شیعهبودن بهمعنای پیروی است و این پیروی در اعمال و رفتار ما باید خودش را نشان بدهد؛ یعنی اگر امامرضا (ع)، امام رئوف است، این رأفت و مهربانی با اطرافیان در رفتار ما نیز دیده شود و اگر حضرت فرمود «هرگز نمازت را بدون دلیل از اول وقت به تأخیر نینداز» باید اهل عمل به این دستور باشیم تا در پیشگاه حضرت سربلند باشیم و بتوانیم انتظار شفاعت از ایشان داشته باشیم.